مهاجر

به بهانه نیامدنش

سعدی شاعر قرن هفتم ایران زمین در بیان آثار هم مجالستی با خوبان در گلستان، اینگونه سروده است:

گِلی[1] خوشبوی در حمام روزی

رسید از دست محبوبم به دستم

بدو گفتم که مشکی یا عبیری

که از بوی دلاویز تو مستم

بگفتا من گلی ناچیز بودم

ولیکن مدتی با گل نشستم

کمال همنشین در من اثر کرد

وگرنه من همان خاکم که خاکم

هم? همنشینی و سفارش به  همراهی کردن با یوسف زهرا و نیز خواندن دعای ندبه در این است که همنشینی با گُل، خوی گُل بودن را برای انسان به ارمغان می آورد.

شاید پرسیده شود که این همنشینی چه سودی دارد، و آیا تو را همچون آن گِل ناچیز ارزشمند می کند .

پاسخ آن کاملا مشخص است و به گفت? آن عزیز، «منتظر مصلح، خود باید صالح باشد.»

اگر کسی مدعای این همنشینی را دارد، خود نیز راه صلاح پیش می گیرد و قدم های او  به سوی اصلاح خویش و جامع? پیرامون خود است و او نمی تواند دست روی دست بگذارد.

این همان صبغه الله و رنگ خدایی گرفتن است. انسانی که خود را به ندبه انس داده باشد، دیگر رنگ تعلقات دنیوی را نمی گیرد و هر جمعه اگر رنگی دیگر در طول هفته به او عارض شده باشد از روح او به واسط? رنگ الهی گرفتن، رخ برمی کند و این است که من به دعای ندبه برای اصلاح خود و جامع? خویش بدان نیاز دارم .

این سبک همنشینی است و آمیخته شدن به بلاهای ندبه حضرتش است که انسان را الهی می کند و دیگر مرید پروری در آن وجود ندارد . او دیگر برای رشد خود، نیاز به یافتن مرادهای هزار تزویر ندارد تا رشد کند؛ چرا که در این دستگاه او را رشد می دهند و به مقصود نهایی از خلقت انسان می رسانند.

الا که راز خدایی خدا کند که بیایی

تو نور غیب نمایی خدا کند که بیایی

شب فراق تو جانم خدا کند که  سر آید

سر آید و تو بر آیی خدا کند که بیایی

دمی که بی تو برآید خدا کند که نیاید

الا که هستی مایی خدا کند که بیایی

به هر دعا که توانم تو را همیشه بخوانم

الا که روح خدایی خدا کند که بیایی

تو مشعری، عرفانی،تو زمزمی تو صفایی

تو رمز آب بقایی خدا کند که بیایی

قسم به عصمت زهرا بیا زغیبت کبری

دگر بس است جدایی خدا کند که بیایی

چند روز پیش حدیثی دیدم که بسیار منقلبم کرد. حدیث زیبایی است و تنها مصداق کامل آن را در این روزها، یوسف زهرا یافتم.

این حدیث که در کشف الغمه از وجود نازنین امام علی(ع) نقل شده اینگونه است:

ان اجود الناس من اعطی من لایرجوا.

همانا بخشنده ترین مردم کسی است که اعطا می کند به دیگران در حالیکه به او امید نداشته اند.

در این عصر کنونی، مگر به غیر او کسی هست که مردم دست در جلوی کرم دیگران گشوده و خالی برگردانده اند ولی دست های پنهان او به مدد رسیده و ما را یاری کرده است. و غیر او بخشنده تر کیست و این همان اوصاف الهی است که در ایشان تجلی کرده است .

 

معنای واژگان

الف ) مراقبه در لغت

مراقبه در لغت از مادة ” رقبه “  به معنای گردن ، گرفته شده است[1] و از آنجا که انسان به هنگام نظارت و مواظبت از چیزی گردن خویش را می کشد و دراز می کند تا اوضاع را زیر نظر بگیرد ، این واژه بر معنی نظارت ، مواظبت ،‌ تحقیق و زیر نظر گرفتن چیزی اطلاق شده است . ادامه مطلب...

مراقبه از نگاه روایات

 در احادیث بسیاری می توان امر به مراقبه را مشاهده کرد که از باب نمونه چند روایات ذکر می شود :

در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که در تفسیر احسان (در آیه شریفه اِنَّ اللّهَ یَأمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِْحْسان) فرمود: « اَلاِحْسانُ اَنْ تَعْبُدَ اللّهَ کَاَنَّکَ تَراهُ فَاِنْ لَمْ تَکُنْ تَراهُ فَاِنَّهُ یَراکَ»[1] نیکوکارى به این است که آن چنان خدا را پرستش کنى که گویى او را مى بینى، و اگر تو او را نمى بینى او تو را مى بیند. ادامه مطلب...

رای دیدن فیلم هایی کوتاه با موضوعات زیر روی نوشته کلیک کنید :

نمای داخلی کنیسه یوسف آباد تهران 

نماز صبح یهودیان در سخن مهندس آبایی

در یکی از جمعه هایی که برای یهودیان روز مقدسی محسوب می شود( تخریب دوم معبد سلیمان) و به گونه ای روز اندوهگینی برای ایشان هست به همراه دوستان به کنیسه این دین که از ادیان ابراهیمی است، رفتیم .

این کنیسه در خیابان یوسف آباد تهران در بالای زردشت واقع شده است و…

وقتی که برای دیدار هماهنگ شده بود ، زمان نماز صبح بود که حدود آن یک ساعت قبل از طلوع آفتاب است . یهودیان در روز سه وعده نماز دارند که یکی در صبح ، دیگری در ظهر و دیگری در عصر هست که این تابلویی که تعیین زمان می کرد در این کنیسه نصب شده بود.

ادامه مطلب...

 

مدیریت زمان را می توان اینگونه تعریف کرد: اداره زمان برای بهره وری بهتر از زمان ، از فرصت‌های و لحظه‌هایی که داریم

 

این عکس در سایت یکی از دوستان بود که با اجازش در وبلاگ قرار دادم ، عکس پر معنا و به تمام معا زیباس.

نخستین چیزی که برای یک جوان در حال حرکت به سوی کمال ضرورت دارد، شناخت استعدادهای بالقوه خویش و بالفعل کردن آن ها است . در روایات چنین آمده است: من عرف نفسه فقد عرف ربه; هر که خود را شناخت، خدای خویش را می شناسد . پس هرکه خود را شناخت می تواند راه تکامل را بیابد و بپیماید . جوانانی که استعدادهای خویش را نشناختند و قدم در راه نهادند، هرگز به نتیجه مطلوب نرسیدند و راه به بیراهه بردند . چنین است که همه انبیا و اولیا انسان را به شناخت خویش امر کرده اند و سپس به قدم نهادن در راه تکامل فراخواندند .

ادامه مطلب...

 

( این مقاله دارای اشکالات ادبیاتی است و فقط هدف از نوشتن این متن ارائه این بحث بود که انشاء الله در اولین فرصت، نگارش آن هم مورد بازدید مجدد قرار می گیرد)

مقدمه

یکی از آثار خوب باز شدن فضای نقد، همانا شناخت آسیب های آن مطلب است و هر چه فضای نقد محدود شود، آسیب های آن بحث نیز به طور محسوسی پوشیده خواهد ماند. 

امروزه بحث آسیب شناسی یکی از مهمترین بحث ها در وادی ارتقای اندیشه های نظریه پردازی و نیز در وادی عمل است و از آن به پاتولوژی یا آسیب شناسی تعبیر می شود.

فعالیت های فرهنگی که به طور مستقیم با تربیت انسان در ارتباط است نیز از این امر مستثنی نیست و می توان گفت، نیاز آسیب شناسی در فعالیت های فرهنگی و لزوم آن بر هیچ انسان اندیشمندی که در مقام تربیت انسان گام برمی دارد، پوشیده نیست. 

ادامه مطلب...