امام علی (علیه السلام): لا یَترُکُ الناسُ شیئاً مِن دِینِهِم لإِصلاحِ دُنیاهُم إلّا فَتَحَ اللّهُ عَلیهِم ما هُوَ أضَرُّ مِنهُ.
امام على علیه السلام: مردم براى سود و آبادانى دنیاى خود امرى از امور دین خود را فرو نگذارند مگر آن که خداوند، کارى براى آنان پیش مىآورد که زیانش از آن سود بیشتر است.
میزان الحکمه، ج4، ص: 202، ح 6516.
امام علی (علیه السلام) : فلْیَعمَلِ العامِلُ مِنکُم فی أیّامِ مَهَلِهِ قبلَ إرهاقِ أجَلِهِ ... و لْیَتَزوَّدْ مِن دارِ ظَعنِهِ لدارِ إقامَتِهِ.
امام على علیه السلام: پس، باید که عمل کننده شما در زمانى که مهلت و فرصت دارد، پیش از شتافتن اجلش، کار کند ... و از کوچگاهش براى اقامتگاهش توشه برگیرد.
امام علی (علیه السلام) : أفضَلُ العَقْل مَعرِفَةُ الإنسانِ نَفسَهُ، فمَن عَرَفَ نَفسَهُ عَقَلَ، و مَن جَهِلَها ضَلَّ.
امام على علیه السلام: برترین خرد ورزى، خود شناسى انسان است. پس، هرکه خود را شناخت خردمند شد و هرکه خود را نشناخت گمراه گشت.
میزان الحکمه، ج7، ص: 162 ح 12330
یک اربعین برای حسین شدن زیباست
ولی نشانه آن چیست ؟
نشانه یک اربعین همراهی با حسین ، ایمان و شیعه شدن است .
این از باب یا ایها الذین امنوا ، آمنوست .
زیارت اربعین عصاره عزاداری محرم و صفر برای حسین ( علیه السلام ) است و عصاره این زیارت در انتهای آن قرار داده شده است . همان چیزی که باید در انتهای این همه عزاداری ها بدان رسیده باشیم .
أَشْهَدُ أَنِّی بِکُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِیَابِکُمْ مُوقِنٌ بِشَرَائِعِ دِینِی وَ خَوَاتِیمِ عَمَلِی وَ قَلْبِی لِقَلْبِکُمْ سِلْمٌ وَ أَمْرِی لِأَمْرِکُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّى یَأْذَنَ اللَّهُ لَکُمْ فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لا مَعَ عَدُوِّکُمْ
عصاره این چهاردهه عزاداری در چهار نکته است ":
1) ایمان به اهل بیت و یقین به رجعت ایشان برای اقامه عدالت بر جهان
2) تسلیم همه جانبه قلب به اوامر اهل بیت
3) تعیین معیار بودن اهل بیت برای تمامی امور و فعالیت های وجودی انسان
4) آماده بودن برای یاری اهل بیت ( علیهم السلام )
کاش اربعینی شده باشیم
امام صادق (علیه السلام) : فاطمه (علیها السلام) مقداری جو در خانه داشت و از آن کاچی تهیه کرد . چون آماده شد و آن را در برابر خود نهادند ( تا تناول کنند ) بینوایی از راه رسید و گفت : خداوند شما را رحمت کند . پس علی برخاست و یک سوم غذا را به او داد . دیری نپایید که یتیمی آمد و گفت : خدایتان رحمت کند . پس علی برخاست و یک سوم دیگر را به او داد . سپس اسیری از راه رسید و گفت : رحمت خدا بر شما باد . علی یک سوم باقیمانده را نیز بدو داد و خود هیچ از آن نچشیدند . پس خداوند سبحان این آیات را درباره ایشان فرو فرستاد و این آیات بر هر مؤمنی که به خاطر خداوند عزوجل چنین ایثاری کند نیز صادق است . (میزان الحکمه ح33)
السلام علی شهر الله ، شهر رمضان
ماه زیبای مهمانی خدا رسید . ماهی که همگان در آن به مهمانی خدا فراخوانده می شوند . ماهی که تمامی فرا خوانده می شویم .
ماهی که باید خود را همرنگ خوبان کرد حتی اگر جزء این دسته از آفریدگارهای خدای متعال هم نباشیم
بیاییم همرنگ شویم .
بعضی موقع ها انسان نمی دونه چرا نعمت هایی را که خدا به او داده ازش می گیره و به همین خاطر اولین چیزی که به ذهنش می رسه این هست که خدا رو توی این جریان محکوم کنه .
ولی واقعیت چیز دیگری است . به همین دلیل وقتی بعد از پدید اومدن مشکلی پیش یکی از این حقایق بین های عالم که ما به عنوان عرفامون ازش یاد می کنیم می رفتیم می گفت این سلب نعمت ، به خاطر انجام گناهی بوده که یا اصلا به اون گناه فکر نکرده بودید و یا اینکه این سلب نعمت رو به عنوان آثار اون گناه باور نداشتی .
به بهانه شهادت امام صادق (علیه السلام ) دنبال یک حدیثی می گشتم که به حال و روز خودم بیشتر شباهت داشته باشه و تلنگری باشه به نفس خودم و با این حدیث مواجه شدم و اون رو نوشتم :
ما انعم الله علی عبد نعمه فسلبها ایاه حتی یدنب ذنبا یستحق بذلک السلب .
خداوند هر نعمتی را که به بنده ای داد از او نگرفت مگر به سبب گناهی که سزاوار سلب آن نعمت شد .
بحار الانوار ؛ ج 73 ، ص 339
واقعا چه حال های خوشی داشتیم که از دست دادیم ،چه دوست های خوبی که داشتیم و از دست دادیم ، جوانی را از دست دادیم ، نعمت کسب علم را از دست دادیم و تمامی خوبی هایی که خدا برای ما قرار داده بود و از دستمان رفت .
به امید برگشت همه اون خوبی ها با همت ما
